De Muurspecht
Als je er niet meer bent, heb je ook niets meer te willen
Twee bejaarde geliefden vieren hun laatste avond. Ze hebben hun hele leven bij grote omwentelingen meegedraaid; Emma als baanbrekende journaliste en Jakob als genbioloog. Nu is Emma aan het dementeren en vanavond stapt ze uit het leven. Ze houden zich groot met herinneringen en galgenhumor, en hopen op een bericht van hun zoon, die al jaren niets van zich laat horen. Ondertussen denkt Jakob er over om achter Emma aan te gaan.
De Muurspecht ging op 18 februari 2013 in première in Theater Bellevue als Bellevue Lunchtheater productie.
Door:
tekst: Willem de Vlam regie: Paul Knieriem Vormgeving: Wikke van Houwelingen en Marloes van der Hoek kostuums Jorine van Beek spel Carola Arons en Marcel Hensema foto Ben van Duin grafisch ontwerp Buro RuSt productie Bellevue Lunchtheater Producties.
Scènefoto
Eerste Opvoering: 18 februari 2013
Door: Bellevue Lunchtheater
Personages: 2 (1 vrouw, 1 man)
Emma: En toen ik die detectives niet meer kon volgen, verschoven we de grens nóg een stukje. En nóg een. Als ik geen verhaal meer kon lezen. Als ik films niet meer kan volgen. Als ik de krant niet meer kan lezen. Als ik strips niet meer kan lezen. En straks kan ik Nijntje niet meer volgen. En je kunt iemand die Nijntje niet meer kan volgen niet een spuitje geven. Dus we moeten Nijntje vóór zijn.
Emma: Nee, niks 'Emma'. Dit is mijn laatste avond. Straks ben ik dood. En je kan me heel gemakkelijk gelukkig maken. Een paar beloftes. Dat is alles.
een zeer geslaagde voorstelling
De Muurspecht is een zeer geslaagde voorstelling over een moeilijk onderwerp, nergens larmoyant, en met grote liefde gemaakt.
Warning: Undefined variable $i in /home/willemdevlam.nl/public_html/wp-content/plugins/oxygen/component-framework/components/classes/code-block.class.php(133) : eval()'d code on line 41
heeft me diep geraakt
Deze voorstelling met deze twee prachtige spelers heeft me diep geraakt. De muurspecht is griezelig herkenbaar voor wie met dementie heeft kennisgemaakt. En ze biedt, voor wie dementie niet van dichtbij kent, inzicht in een van de meest schrijnende ziektes. Die combinatie van knap én aangrijpend is zeldzaam, en daarom zo bijzonder.
Komt aan als een Mokerslag
In De muurspecht draagt dertiger De Vlam een generatie ten grave. Mensen voor wie idealen een eerste levensbehoefte waren. Die het nodig vonden muren te doorbreken en daar zo in opgingen dat ze vervreemdden van hun kapitalistisch opgegroeide kind, dat nu in goedkope vluchten alle grenzen aan zijn laars lapt. Ergens is iets fout gegaan. Maar wat? Die vraag stelt Emma niet, daarvoor is het te laat.
Geen moment sentimenteel, toch aangeslagen
Knap is hoe De Vlam in zijn tekst en Hensema en Arons in hun spel het verdrietige gegeven met scherpte en humor brengen. De muurspecht wordt geen moment sentimenteel en toch kom je aangeslagen weer buiten.